Terim ve Mourinho

Fatih Terim'in 2. Galatasaray döneminin ilk sezonu 34 hafta boyunca iki profesyonel sinemacı tarafından kayıt altına alınmış, o görüntülerden "Eski Açık Sarı Desene" belgeseli çıkmıştı. Belgeselin ilk gösterimden kısa bir zaman sonra Fatih Terim ile Galatasaray'ın yolları ayrılmıştı. Hikayenin bir benzeri 4 yıl sonra Chelsea'da yaşanıyor bugünlerde. Blue Revolution, Chelsea'nin Abramovich ve Mourinho'lu dönemini anlatan belgesel. İlk gösteriminin yapıldığı akşam Mourinho'yu kulübe çağrıp "olmuyor artık seninle" dediler. 2 teknik adam da koltuğunu kaybetti geride belgeselleri kaldı yadigar

Sadece biz Hagi'yi aramıyoruz Hagi gittiğinden beri. Yeri dolmayan sadece Hagi değil. Futbol her yerde aynı. Bugün Marca'nın 1. sayfasında Sneijder var. Marca gaza gelmiş elbette, soruyor: "Yeni Di Stefano mu?" Figo, Zidane değil; Di Stefano mu? İrtifayı yüksek tutmuşlar. Biz de böyledir işte, Lincoln yeni Hagi mi? Yeni Sergen kim? Rıdvan'ın kopyası, böyle gider bu. Geçmişi arar durursun işte. Gelecek 10 yılda Hakan Şükür adı da bu başlıkların öznesi olacak...

Bir taraftar refleksi var, Türkiye, İtalya ya da İspanya hiç değişmeyen. Yaz aylarında transfer döneminde kadroya gelen yeni futbolcular ve eskilerin harmanladığı yeni sezon ideal 11'i yapar herkes. Bazı futbolcular vardır işte başlıktaki Guti ve Ayhan gibi. Yoksa iki ismi teraziye falan çıkaracağım yok elbette. Kadrodaki eski futbolculardan bazıları taraftar gözünde satış listesine konmuştur, tut ki takımda kaldılar, sezon öncesi kimse onları ideal 11'ine yazmaz.

Geçen sezon Real Madrid'i son haftalarda sırtında taşıyan Guti için de böyledir, 6 yıldır her yerde oynayan Ayhan için de. Gamsız adamdır Guti. Santiago Bernabeu tribünlerinin onu yuhaladığı anlardaki surat ifadesinde gizlidir bu gamsızlık. Yıllardır birileri gider, gelir, Gago geldi artık forma yüzü göremez denir, Guti öyle ya da böyle oynar. Ayhan için de farklı değildir işte. Ön liberoda, solda nereye koysan oynar.